خاصیت خورشید در روزها، عملمرد ماه و ستارگان در شبها و حرکت سیارات، استعداد نهفته در وجود دانه های گیاه و تخم موجودات و زایش جانداران و انسانها که همانند سازی می کنند، وجود جماداتی چون کوه و سیالاتی چون هوا و آب، دقیق بودن افکار ذهنی و دادگاه وجدان و لطیف بودن احساسات درونی و قلبی انسانها ما را به یاد آفریدگاری دانا و توانا می اندازد. وجودی ابدی و ازلی که به تنهایی نظم موجود در جهان را برقرار می کند و هر پدیده ای با تمام خصوصیات منحصر به فرد خود خالق و آفریدگاری را به ما می نمایاند که بسی شریف تر از انسان است. چرا که او خود خالق انسان است. انسانی که خود قادر به ساخت بدن فیزیکی و روح غیرمادی خویش نیست؛ چرا که قادر نیست همه استعدادهای جسمی و روحی را در وجود خودش که نطفه ای بیش نیست و یا فرزندش که به نطفه اش دسترسی ندارد قرار دهد. انسانی که قادر نیست مرگ را از خویش دور کند و تقدیر را با علم و بینش خویش به درستی رقم زند چرا که علم و بینشش بدون یاری از قدرتی آگاه بر همه اسرار نهان او را سعادتمند نمی کند. انسانی که قادر نیست با وجود عقل فراوان که خدا به او داده است موجودی غیر مصنوعی همانند حیوانات یا خود بسازد.

برقدر که انسان در راه کمال فکر و اندیشه گام بر می دارد گر چه در واقع خود را به سوی کمال نزدیک می بیند اما در حقیقت به خدا نزدیک شده است تا زمانی که به او بپیوندد و مرگ چه شیرین می شود اگرانسان با عشق به خدا زیسته باشد و با عشق به خدا مرده باشد و انسان در زندگی هیچ گاه در عین داشتن والاترین ثروتها و مقامها و کمالات و جمالات به آرامش و آسایش درونی و حقیقی نخواهد رسید مگر خود را قطره ای بداند که به امید رسیدن به رود یا رودی بداند که به امید رسیدن به دریا در آرامش در عین تلاش بی پایان است چون رودی به دریا و قطره ای به رود و نه اینکه انسان خدا شود چون رود نمی تواند به تنهایی در یا شود و قطره نمی تواند به تنهایی رود باشد حتی اگر به آخرین حد ظرفیت دانش خود برسد و خدا منشا همه ارزشها و آرزوهای انسان برای رسیدن به همه کمالات است چرا که او خود عین کمال است. پس ای اشرف مخلوقات که خلیفه و جانشین خدا در زمینی، با خدا باش و پادشاهی کن  و کسی که با خداست خلق خدا را نمی آزارد چون می داند خدا همه خلق را آفریده و همه را دوست دارد و تنها ارزش آدمی به تقوا یعنی پرهیز از بدی هاست و بدی یعنی آنچه خوب نیست و آنچه خوب نیست یعنی آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز نپسند و آنچه را برای خود می پسندی برای دیگران نیز بپسند و این یعنی همیشه خود را در جای دیگران حس کن و به جای دیگران و با اندیشه دیگران بیندیش و این یعنی انسانیت، شرافت و آزادگی، شرافت و آزادگی یعنی دینداری و بهترین دین یعنی اسلام ناب محمدی و نه اسلام قراردادی و اسلام ناب محمدی یعنی تسلیم در برابر حق و عدل و یکتاپرستی با امید به جاودانگی و این یعنی دنیای آرمانی همه انسانهای خوب در رویاهای دورشان که به پاکی می اندیشند و طالب حقیقتند و به امید رسیدن این رویا به حقیقت همیشه رو به آسمان می گویند:

خدایا از همه اندیشه و علم و قلب و جسم و روحی که به من داده ای سپاسگزارم پس مرا از اقیانوس بیکران معنویت خودت سیراب، با خود همنشین  و از وجود سراسر کمالت بهره مند ساز و مرا لحظه ای از یادت خودت که یاد همه خوب بودنهاست غافل نکن. خدایا ما را بیامرز و هدایت کن به سوی نور جلوه یک انسان و خداوند مهربان همه را می آمرزد. اگرآنها فقط او را ناسپاسی کرده باشند از روی جهل و گمراهی و نه از سر عناد و سرکشی و با علم ویقین. اما از حق بندگان خویش نخواهد گذشت مگر اینکه انسانها خود از حق خویش بگذرند و انسانی که در مکتب خدا زندگی می کند هرگز از حق خویش نمی گذرد و این در نزد خدا یکی است اگر با دست آدمی و تصورات سودجویانه و منحرف و آلوده نگردد وانسان هرگز از حق خویش نمی گذرد مگر به نفع دیگران و هرگز از حق دیگران نمی گذرد حتی اگر به ضرر خویش باشد. اما تا حدی که بداند به هیچ کس نه خودش و نه دیگری با احقاق این حق فرضی ظلم نخواهد شد و ظلم گناهی نابخشودنی در درگاه کبریایی است و همه ظالمان در دنیای پس از مرگ به زیستی فلاکت بار و جاوید محکومند و همه انسانهای رشد کرده از مکتب اسلام ناب محمدی به ظهور منجی بشر که مهدی قائم است و حق و عدل را به یاری مسلمین در جهان برقرار می کند معتقدند پس به امید حق و مدد از مولود خانه حق برای رسیدن به حق و عدل در سراسر گیتی می گوییم یا مهدی ادرکنی بیا و شمشیر ذوالفقار علی را همراه عیسی که زنده به آسمان رفت تا با تو زنده به زمین بازگردد و همراه همه عاشقان روی ماهت بر سر ظالمان فرود آر.

«آمین یارب العالمین»  

http://www.sobheomid.ir